คิดถึงบ้าน

น่าเศร้าตรงที่เรามาอยู่บ้านเขาทั้งที่เราทะเลาะกับลูกเขา เราเข้าใจดีว่าเราไม่มีที่ไป แต่เราก็น่าจะเก็บอารมณ์ได้ดีกว่านี้ อย่างน้อยก็ไม่น่าที่จะหงุดหงิดกับตัวเอง

ทั้งสองออกจากบ้านไปในขณะที่เรากำลังนั่งคิดเรื่องต่างๆอยู่ เช่นนั้นเราจึงไม่ได้สังเกตว่าหลังจากนั้นมันจะเป็นอย่างไรสำหรับเรื่องภายในบ้าน เด็กหญิงปีนกำแพงออกไปในตอนนั้นเพื่อไปซื้อขนมในเวลาที่เขาทั้งสองคนไม่อยู่ เราเองก็ไม่รู้เรื่องจนไม่กี่นาทีเจ้าของบ้านทั้งสองได้กลับมาที่บ้านอีกครั้งเนื่องจากลืมโทรศัพท์

เด็กหญิงโดนต่อว่าจนตัวซีดเพราะตอนขากลับเด็กหญิงกำลังปีนรั้วบ้าน เราก็รู้เรื่องในตอนนั้น เขาทั้งสองต่อว่าเด็กหญิงเสียงดังจนเด็กหญิงตัวซีด พร้อมฝากความเครียดไว้ว่า "กลับมาก่อนเดี๋ยวจะฟาดให้"

จากนั้นไม่นานเด็กหญิงนั่งซึมอยู่กับที่ เข้าไปถามไถ่เธอจึงบอกว่าเธอกลัวโดนตี เช่นนั้นเธอจึงขอร้องให้เราช่วยโกหกในคราที่เจ้าของบ้านกลับมาหน่อยได้ไหมว่า..เราเป็นคนที่ใช้เธอไปซื้อของเอง


ตกเย็นเสียงรถของเจ้าของบ้านดังก่อนที่เสียงดุจะตามมา เราบอกไปว่าเป็นเราที่ผิดเองที่ใช้เด็กไปซื้อของ เจาขิงบ้านบอกทันใดว่าลำบากอยู่แล้วที่เรามาอยู่เพราะเนื่องจากเขาต้องทำตัวเป็นกลาง ไม่อยากเลยที่จะเหนื่อยแบบนี้อีก เข้าใจแบบง่ายๆคือ...การมาอยู่บ้านใครไม่ควรทำให้เจ้าของบ้านเดือดร้อน

เราเศร้าใจในวินาทีนั้น...เราไม่โกรธที่เขาโกรธ เราเศร้าใจที่ในที่สุดความจริงก็ปรากฏ เจ้าของบ้านไม่ได้มีความสุขใจเท่าไหร่ที่เราเข้ามาอยู่ เขาเองก็ลำบากใจที่เราเข้ามาอยู่โดยเขาต้องแบกภาระความสัมพันธ์ระหว่างลูกกับเพื่อนลูกเอาไว้ เราไม่ควรเพิ่มภาระให้พวกเขามากไปกว่านี้


เด็กหญิงขอโทษเราเมื่อเห็นเรานั่งเหม่อหลังจากที่โดนเหน็บต่ออีกชุดใหญ่ เรายิ้มบอกเธอไปว่า "ไม่เปนไร หนูโอเคใช่มั้ย"

ช่วงเวลาหลังจากนั้นเราพยายามคิดสถานที่ๆเราจะไปซุกหัวได้แต่ก็จนปัญญา เราไม่มีเงินทอง ที่ติดตัวก็เหลืออยู่ไม่ถึงร้อยเลยด้วยซ้ำ ความเศร้าใจที่เราสมเพชตัวเอง


เวลาผ่านไปเราสูบบุหรี่จนหมดซอง อยากซื้อใหม่แต่เกรงว่าเงินจะไม่พอแล้ว เย็นนี้คนในบ้านจะออกไปฉลองที่เพื่อนเราได้เลื่อนขั้นเงินเดือนใหม่ เราได้แต่นั่งคิดเรื่องเก่าๆ...พานพาน้ำตาไหล


เด็กหญิงเดินซึมเข้ามาหาเราเพื่อขอโทษอีกครั้ง เราเพียงยิ้มให้และลูบหัวเธอไป พลางก็มีความสุขที่ความเศร้าของเราได้ช่วยคนอื่นได้พ้นทุกข์บ้าง

..........