Sunday, January 25, 2009

ระหว่างการเดินทาง

ความเศร้าที่รู้สึกได้โดยที่ไม่ต้องใช้ตามอง การลาจากในครั้งหนึ่งของชีวิตที่เรียกความเป็นชีวิตกลับมาได้เป็นอย่างดี

ทำไมหลังจากนั้นความอยากมั่งมีจึงกลับมาโดยไม่รู้สาเหตุ

อยากทำงานหนัก

บทสนทนาของคนนั่งข้างพาวกกลับโลกของมนุษย์ที่แสนเอือมระอา

การพูดแบบตรงไปตรงมา...จบสิ้นการถนอมน้ำใจ ที่มาของการเดินทางที่เงียบกริบตลอดทาง

ถึงจุดหมายใครบางคนแสดงออกถึงแววตาที่บอกว่า ...ฉันกำลังจะสิ้นสุดการเดินทาง บางทีนั่นอาจหมายถึงปลายทางที่แปลว่าบ้าน แววตาที่ต้องเลี่ยงต่อการสบตา ทำได้แค่เพียงก้มหน้าและเดินออกมาจากฝูงคน



บนรถแท๊กซี่ที่ไร้ปลายทางที่แน่ชัด การปฏิสเธจากผู้เป็นมารดา ยังจะมีที่ไหนที่อ้าแขนต้อนรับอีก



ภาพนอกกระจกมัวขุ่น...น้ำคล้ายจะไหล พลันคิดถึงข้อความที่มาตอนตีหนึ่ง หมาตัวหนึ่งตายแล้ว...ผู้ส่งบอกมาเช่นนั้น คนแปลกหน้าที่นับเป็นพี่น้อง ใจความแสดงบอกว่าเขาเหนื่อยล้าเต็มกำลัง เช่นเดียวกับคนรักของเขา ต้นเหตุของเรื่องเศร้าทั้งหมดทั้งปวง


รถยังคงเดินหน้า ถอนหายใจยาวในความเงียบ...สักวันหนึ่งเธอจะไม่มีน้ำตา แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่รู้สึกเศร้าเสียใจ


..................



.................

No comments: