มีคนบอกหลังฝนตกฟ้าย่อมใสเสมอ ผมเพิ่งคิดคำนี้แบบจริงจังหลังจากผ่านเรื่องไร้สาระที่สุดไปไม่นาน น่าแปลกเรื่องที่คนอื่นโกรธผมกลับไม่โกรธ แต่เรื่องที่คนอื่นไม่โกรธผมมักโกรธ ในชีวิตจริงผมมักคิดถึงเรื่องใหญ่ๆ มากกว่าจะลงรายละเอียด แต่ก็ไม่ได้เป็นทุกเรื่องเพราะเรื่องบางเรื่องกลับละเอียดซะจนลืมเรื่องใหญ่ๆ สรุปเอาเป็นว่าผมอธิบายแล้วงงเนอะ
ในตอนที่พวกคุณรู้สึกหวั่นไหวท้อแท้พวกคุณทำอะไรกันหรือ ของผมถ้ามันหนักๆ เลยนะ ผมนอนๆๆๆ และก็นอน หลายครั้งในช่วงเวลานี้ผมรู้สึกว่าผมปัญญาอ่อนแบบจริงจัง ผมมีอารมณ์ร่วมเกี่ยวกับพวกอินเตอร์เน็ต ก่อนหน้านี้ตลอดชีวิตของผม ผมไม่คิดหรอกนะว่าผมจะสามารถเข้าถึงมันได้ถึงขนาดนี้ อาจเป็นไปได้ว่าผมเป็นคนเครียดเกินไป
มีอย่างหนึ่งที่สามารถพิสูจน์ได้เกี่ยวกับตัวผม คือผมไม่เคยเปลี่ยน ผมจริงจังกับทุกๆ เรื่องที่เข้ามาในชีวิต จนบางครั้งมันมากเกินไป มันทำให้เรารู้สึกเศร้าหดหู่และมีผลเสียต่อการดำรงชีวิต มีคนบอก เอาอารมณ์ของตัวเองไปขึ้นอยู่กับวิธีการดำรงชีวิตของผู้อื่นคงไม่ดีนัก ผมมาทบทวนแล้วคิดว่าคำกล่าวนี้น่าเชื่อถือพอสมควร สองสามวันแล้วที่ผมทำงานได้น้อยกว่าปกติ แต่ก็ไม่สำคัญหรอก เพราะดอกไม้บางอย่างมันออกดอกตามฤดูกาล การใช้สารเคมีเร่งมันให้ออกดอกตามที่เราต้องการคงไม่ดีนัก งานเขียนก็เหมือนกัน ช่วงนี้ผมรู้สึกเหมือนมันอยู่ในฤดูเหงา
ตื่นมาตอนเจ็ดโมงเช้า หลังจากที่เข้านอนตอนตีห้า ออกไปเดินเล่นแถวที่พักเพื่ออยากดูบางอย่างที่ไม่เคยเห็นในตอนกลางคืน เห็นคนรอบข้างในตอนเช้าจึงนึกขึ้นได้ว่าบางทีเราอาจแก่แล้ว เพราะมีแต่คนแก่ที่ใช้ชีวิตในตอนเช้าได้คุ้มค่าที่สุด หลายคนบอก
"อยากจีบคนสวยอย่าได้หวังจะเจอในรุ่งเช้า"
อาจจริงหรืออาจไม่จริงผมไม่แน่ใจนัก แต่เท่าที่เห็นในเช้านี้คงไม่มีคนสวยอย่างที่ว่า
พูดไปเรื่อยเปื่อย...จนลืมไปว่าเรากำลังพูดรื่องฝน
อากาศที่นี่บอกแล้วว่าเราจะไม่ได้เจอฝนอีกนาน...แปลกไหม พออยู่ด้วยกันกลับรำคาญ พอมันจากไปกลับคิดถึง พูดยังไม่ทันขาดคำลมหนาวก็โชว์พลัง พัดเอาใบไม้ใบหนึ่งขึ้นสู่ท้องฟ้ามิใช่พื้นดิน เหมือนกับจะบอกว่ามีฉันอยู่แล้วแกยังคิดถึงมันอีกหรือ นี่ไง ฝนทำแบบชั้นได้ไหม ให้ใบไม้บินสวยงามในท้องฟ้า
เอาล่ะๆๆๆ...นี่เพิ่งเป็นหลังฝนตกห่าใหญ่ ฉันหวังว่าแกคงไม่ทำให้ฉันคิดถึงฝนเร็วนักล่ะ
ขอบคุณทุกคน...ที่ตามอ่านงาน
..........................................................................................
Wednesday, October 25, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
คิดถึงฝนเมื่อไหร่
ก็กลับมากรุงเทพฯ
^-^
ได้อ่านอะไรแบบนี้แล้ว
รู้สึกชีวิตมันมีความหมายขึ้นเยอะเลย
ไม่ว่าชีวิตเรา
หรือชีวิตคุณ
อรุณสวัสดิ์ :)
mmm
Post a Comment