ถ้อยคำจากดวงดาว...

อากาศที่นี่ตอนนี้เข้าฤดูหนาวแล้ว บางคนชอบฤดูหนาวเพราะชอบที่จะนอนหลับอยู่ในผ้าห่มหรือในอ้อมกอดของใครสักคน แต่ข้าพเจ้ากลับตรงกันข้าม ในคืนที่มีอากาศที่ดีหรือเป็นคืนที่มีบรรยากาศที่ดีให้เชยชม ข้าพเจ้ามักจะอยู่กับมันนานๆและไม่ยอมที่จะนอนหลับ บางทีถ้าอากาศดีจริงๆอาจเป็นถึงรุ่งเช้ากว่าจะได้นอน เป็นเพราะว่าข้าพเจ้าเสียดายเวลาที่ดีเหล่านั้น การที่เราหลับไปคล้ายกับว่าเป็นการมองข้ามไป ข้าพเจ้าไม่สามารถละทิ้งช่วงเวลาเหล่านี้ได้ ท่ามกลางบางคืนที่เหน็บหนาว เรามักมีใครคนหนึ่งให้คิดถึงเสมอ ในคืนที่เราอยู่เดียวอาจทำได้ดีที่สุดคือกอดตัวเองแล้วคิดถึงใครสักคน บางคนทำได้เพียงแค่นี้

ดวงดาวตอนกลางคืนนั้นเป็นที่ข้าพเจ้าว่าสวยงาม ข้าพเจ้าก็เชื่อว่าคนทั่วไปก็ว่างดงามเช่นกัน หลายคนที่ชอบมองการปรากฏตัวของดวงดาว มีคนบอกช่วงเวลาที่ท้องฟ้าสวยงามที่สุด คือช่วงเวลาที่ดวงดาวเต็มท้องฟ้าและจดจำในช่วงเวลาที่มันงดงามที่สุด คนจึงชอบดูดวงดาวในคืนที่ฟ้ามืดมิด แต่กลับบางคนไม่ใช่เช่นนั้น บางคนชอบดูการลาจากไปของดวงดาว เพียงเพราะว่าอยากย้ำเตือนใจตัวเอง อยากเข้าใจกับดวงดาว มีมาก็ต้องมีไป คนที่เป็นเช่นนี้จะเฝ้ารอดวงดาวปรากฏและเฝ้ารอจนกว่าดวงดาวลาจากลับ คนประเภทนี้จึงเข้าใจ ความงามไม่คงทน

การลาจากของดวงดาวสอนอะไรเราได้บ้าง...เป็นไปได้ไหม เพราะว่ามันเป็นดวงดาวที่งดงามสวยค้างอยู่ที่บนท้องฟ้า มันจึงไม่อาจเคียงคู่เราได้ เรายืนอยู่บนดิน กับความงามบางครั้งได้แค่ดู บางครั้งได้แค่มอง สิ่งที่ดวงดาวคอยย้ำเตือนเรา เวลามองไปที่ดวงดาวต้องแหงนหน้าไปบนท้องฟ้า ที่สำคัญต้องรู้ว่ามือเอื้อมไม่ถึงได้ มีแต่เพียงก้อนหินเท่านั้นที่เราสามารถก้มลงเก็บได้

น่าแปลกที่คนก็ยังมักเลือกที่จะมองดวงดาวเพราะว่ามันสวยงาม ในขณะเดียวกันผู้คนเหล่านั้นก็ไม่รู้ตัวเลยเช่นกันว่า ก้อนหินที่อยู่รอบกายเรานั้น มันก็จ้องมองเราอยู่ในขณะเดียวกัน

สิ่งที่ดวงดาวและก้อนหินบอกเรา...สะท้อนไปถึงความรัก ดวงดาวอาจเป็นคนที่เราไม่อาจเอื้อม ก้อนหินอาจเป็นคนที่เราควรกลับไปคิดถึง

มันดีจริงหรือ...กอดคนที่ไม่ได้รักเรา

........................................................