ส่วนเกิน...

คุณเคยไหมที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้.....เป็นคนที่สามหลังจากที่สองคนแรกจับไม้แบดไปแล้ว เป็นคนที่ห้าหลังจากที่สี่คนแรกล้อมวงเล่นรัมมี่ไปแล้ว เป็นคนที่สิบเอ็ดหลังจากที่สิบคนแรกเริ่มเล่นฟุตบอลข้างละห้าคน เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นไปแล้วคือต้องรอ ทั้งหมดที่ผมกล่าวขึ้นข้างต้นคือเหตุการณ์ที่เราเป็นส่วนเกิน ผมเองบ่อยครั้งในตอนเด็กมักจะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆ หลายครั้งที่น้อยใจกับโชคชะตา หลายครั้งที่น้อยใจกับเพื่อน ในตอนนั้นผมเพียงเข้าใจว่าเมื่อเรามีทีมฟุตบอลสิบเอ็ดคน...เราก็สามารถนำทีมของเราไปแข่งกับทีมที่มีสิบเอ็ดคนอีกทีมหนึ่งได้เช่นกัน ผมเข้าใจว่าเมื่อเวลาผ่านไปคนที่แพ้ต้องเป็นคนที่ออกมาดูเพื่อนเล่นบ้าง....แต่กลับไม่ใช่ ในวัยนั้นทุกคนอยากสนุก เวลาผ่านไป...ผมจึงเข้าใจว่าการเป็นส่วนเกินก็มีข้อดีข้อหนึ่ง การเป็นส่วนเกินสอนให้เรารู้จักรอ รู้จักคิด รู้จักการมีน้ำใจ

ไม่นานนักปัญหาที่เกิดขึ้นก็แก้ได้ เมื่อผมได้มีโอกาสได้เป็นหนึ่งในสิบคนแรกของการเล่นฟุตบอล สายตาของผมไม่ได้เพียงแค่เห็นคนเพียงสิบคนที่อยู่ในสนาม ผมเห็นคนที่สิบเอ็ดที่อยู่ข้างสนามด้วย เป็นครั้งแรกที่ส่วนเกินไม่ใช่ส่วนเกินอีกต่อไป...คนที่สิบเอ็ดก็สามารถเล่นได้ถ้าหนึ่งในสิบคนรู้จักการเสียสละ การเป็นส่วนเกินในลักษณะนี้สามารถแก้ไขได้.....แต่ส่วนเกินอีกชนิดหนึ่ง

ส่วนเกินในความรัก....คนที่เคยเป็นส่วนเกินชนิดนี้มักมีทุกข์ ทุกข์ที่เกิดส่วนมากจะเจ็บปวดเป็นเพราะว่ามันเกิดที่หัวใจ รักคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว....รักคนที่เราไม่สามารถรักได้ คนที่เป็นส่วนเกินในลักษณะนี้นั้นยังไม่ทุกข์เท่าคนที่เป็นส่วนเกินอีกชนิดหนึ่ง

ส่วนเกินที่ว่านี้นั้นเจ็บปวด...จากคนที่รักกันกลายเป็นส่วนเกินของคนที่เรารัก ที่เกิดขึ้นได้เพียงเพราะว่ามีคนที่ทำให้เรากลายเป็นส่วนเกิน

ไม่ใช่เรื่องของการมีน้ำใจที่ให้เขาเข้ามาแทนที่....แต่เป็นเพียงเพราะว่าเราเป็นส่วนเกิน