หนังสือที่ไม่ได้เปิดอ่าน

......................

ที่บ้านของผมนั้นมีหนังสือมากมายหลายพันเล่ม หลายเล่มในหลายพันเล่มนั้นผมยังไม่เคยได้อ่าน บ้างเพียงเพราะว่ามีหนังสือเล่มอื่นที่น่าสนใจกว่า บ้างเป็นเพราะว่าเกิดไม่อยากอ่านขึ้นมาซะเฉยๆ

.......................

หนังสือหลายเล่มในหลายพันเล่มของผมนั้นจึงกลายเป็นหนังสือที่ไม่ได้อ่านไป พอนานไป...นานไป...ก็กลายเป็นว่าเป็นหนังสือที่ถูกลืม ความสวยงามของห้องหนังสือของผมนั้น(มีหลายคนที่ชม)หนึ่งในองค์ประกอบนั้นคือหนังสือที่ผมไม่ได้อ่าน หนึ่งในนั้นคือหนังสือที่ถูกผมลืม

..................

ในไม่กี่วันนี้ มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเข้าใจคำว่าถูกลืม การที่เรานั้นถูกลืมเป็นความเจ็บปวดชนิดหนึ่งและเป็นความเจ็บปวดที่สามารถเชื้อเชิญน้ำตามาเป็นแขกรับเชิญได้ ความเจ็บปวดชนิดนี้ติดหนึ่งในชาร์ตสิบความเจ็บปวดตลอดกาลของชมรมคนสิ้นหวัง

....................

ถึงในวันนี้ผมจึงเข้าใจความรู้สึกของการที่ถูกลืม ต้องหมดตัวถึงเข้าใจคนจน ต้องขาขาดถึงเข้าใจคนพิการ ต้องเป็นคนที่ถูกทิ้ง จึงจะเข้าใจคนที่ถูกทอดทิ้ง ...สิ่งเหล่านี้มองเห็นได้จากน้ำตา

....................

น้ำตาทำให้ผมมองเห็นในสิ่งที่ผมไม่เคยมองเห็นมาก่อน น้ำตาทำให้ผมมองเห็นในสิ่งที่ผมมองข้ามไป ในตอนนี้ผมเปิดหนังสือเล่มหนึ่งอ่าน

...........................

เป็นหนังสือหนึ่งเล่มในหลายเล่มของหลายพันเล่มที่ผมมี

........................