การตอบแทน...ของคนขี้ยา

ทุกคนเข้าใจเรื่องของตัวเองเป็นเรื่องที่ทุกข์ ทุกคนเข้าใจเรื่องของตัวเองไม่มีใครเทียบได้ ถึงตอนนี้ผมจึงเข้าใจเรื่องของใครก็คือเรื่องของใคร ไม่มีใครหนักกว่า ไม่มีใครเบากว่า เวลาผ่านไป อายุที่มากขึ้น มันช่วยทำให้เราฟังเพลงได้เพราะกว่าเดิม เข้าใจในเนื้อเพลงมากขึ้น ผมขอขอบคุณเวลา

--------------
บางครั้งเราเจ็บปวดเพราะคนๆหนึ่ง บางครั้งเราฝังใจ ที่แย่ที่สุดคือบางคนปิดกั้นตัวเอง แต่ยังมีที่แย่กว่านั้น เราเอาความเจ็บปวดเพราะคนๆหนึ่งไปทำร้ายคนอีกคนหนึ่ง คนที่มีทุกอย่างเท่าที่เราอยากให้มี คนที่คอยอยู่เคียงข้างเรา เพียงแต่บางครั้งเรามองไม่เห็น

---------------
หลายครั้งที่ผมเหงา หลายครั้งที่ผมมีน้ำตา ผมนอนร้องไห้คนเดียว ไม่นานมานี้มีสิ่งที่เปลี่ยนไป ผมมีคนที่รับฟังผมร้องไห้ ผมมีคนที่รับฟังผมทุกเรื่องซึ่งผมเองไม่เคยได้รับสิ่งที่ว่านี้จากที่ใดมาก่อนในชีวิต ผมยอมรับ ผมดีใจ

----------------------
ภาพในอดีตค่อยจางหายเมื่อเวลาผ่านไป เพียงในใจผมหวังว่าในไม่นาน ภาพเหล่านั้นจะหายไปอย่างถาวร ผมหวังได้เพราะมีเธอคนนั้นเดินเข้ามา ผมดื่มเหล้าไม่เคยเหล้าอร่อยมาเป็นปี จนในช่วงนี้ ผมรู้สึกสุราช่างหอมหวาน

---------------
เคยมีคนบอกคนอย่างผมต้องอยู่คนเดียว ผมไม่เคยเถียงและไม่เคยปฏิเสธ ผมยอมรับ นี่คือเหตุผลที่ผมจากมา โลกช่างเงียบเหงานัก คล้ายเวลาหยุด ยามที่เราอยู่อย่างโดดเดี่ยว เราได้สิ่งหนึ่ง เราเสียสิ่งหนึ่ง ความเงียบเหงามีคนบอกรักษายาก ผมเป็นอาจารย์คณิศาสตร์ หาทางลัดเก่ง แต่เป็นทางที่คนโง่คิด ผมใช้ยา ไม่ฉลาดนัก ผมรู้ ผมอ่อนแอ ไม่ได้คำนวนไว้ในชีวิตต้องอยู่ถึงเท่าไหร่ เพียงแค่อยากไม่ให้ซึมเศร้าไปกว่านี้

--------------
เมื่อคืนผมเสียเพื่อนคนหนึ่ง เหมือนอย่างที่เคยเป็น แต่ครั้งนี้แตกต่าง ผมทำเธอเสียใจมาก ผิดหวังมาก ทั้งที่เธอดีกับผมอย่างจริงใจ ผมเสียใจตอนนั้นผมไม่ได้เป็นอย่างที่ผมเป็น ผมไม่อยากบอกว่า ผมไม่ได้เป็นตัวผม เพราะการเมาก็เป็นส่วนหนึ่งในตัวผม

-----------
ยากเกินไปไหม...เพียงผมอยากบอกแค่ว่า ตอนนั้นผมไม่ได้เป็นตัวเอง

-----------
ใช่ผมอาจมักง่ายที่พูดคำนี้...แต่ผมอยากบอก ผมรับผิดชอบคำพูดที่ผมพูดไป ไม่ผิดหรอกที่เธอจะจากไป ผมยอมรับ เพียงอยากให้เธอเข้าใจว่าในตอนนั้นผมไม่ได้เป็นตัวของผมเอง เป็นตอนนี้ที่ผมเป็น

-------------
เบียร์ เหล้า สมุนไพร...สุดท้ายโค้ก สาเหตุแห่งการเปลี่ยนแปลงอารมณ์

--------------
ภาพทุกภาพที่เคยเลือนหายไปตามกาลเวลา เป็นตอนนี้ที่กลับมาใหม่ และชัดยิ่งขึ้นกว่าเดิม ผมยิ้มและยอมรับมัน เสียงถอนหายใจแรกในตอนเช้ามีให้กับอดีต เสียงถอนหายใจถัดมาขอมอบให้เธอที่เพิ่งจากผมไป

---------
ในเบื้องลึกยังดีใจ...เธอไม่ต้องทนทุกข์ใจในยามที่ผมอ่อนแอ
ในเบื้องลึกยังปลื้มใจ...เธอไม่ต้องคอยรับอารมณ์ในยามที่ผมอ่อนแอ

-------------
ผมยิ้มส่งเธอโดยมีรอยยิ้มเปื้อนใบหน้า

แม้ว่าในใจยังมีน้ำตานั้นเจิ่งนอง

................................................................................